For Your Pleasure

For Your Pleasure

Friday, December 23, 2016

***

Wszyscy, z tego co widze, sa bardzo zajeci strojeniem chuinek (przejezyczenie celowe), wstawianiem bigosu i polowaniem na fresz karpie ;) Ja tymczasem niespiesznie spakowalam walizeczke na jutrzejszy lot do stolicy Cywilizacji Smierci, jak to JPII zwykl byl okreslac kraje zezwalajace na aborcje i eutanazje tudziez inne sodomie i gomorie. Ogladalam przy tym sympatyczny koncert Stonesow z Hyde Parku, a teraz zamiast sluchac koled, ogladam wystep Alice Cooper z festiwalu Wacken. Poza tym nie robie nic i jest mi z tym bardzo dobrze.

Przezylam konfrontacje z NHS i potraktowali mnie dosc przyzwoicie, choc zdziwilam sie, kiedy zapisali mi fenoxymetylpenicyline w tabletkach. Ostatni raz mialam do czynienia z tym specyfikiem 30 lat temu, kiedy dzieckiem bedac zachorzalam na tyle, ze zabraklo skali na termometrze i zabralo mnie pogotowie, celem wstrzykniecia penicyliny wlasnie. NHS jednak nie jest na czasie, jesli chodzi o dostepnosc nowoczesnych lekow, wiec trzymaja sie tego, co dzialalo za wojen, a i teraz czasem dziala, a czasem nie. Zdenerwowal mnie fakt, ze lekarze nie wydaja zwolenienia 'z gory'  wiec musialam dzien po dniu dzwonic do managerki tlumaczac jej, dlaczego jeszcze mam goraczke i kiedy mam zamiar wyzdrowiec. Dopiero po przekroczeniu 7 dni, ktore mozemy wg prawa usprawiedliwic sobie sami, dostajemy stosowny kwit, bez ktorego, jak w moim przypadku, moga byc problemy z platnym chorobowym.

Tym samym moj czas wolny od pracy zaczal sie 14 grudnia a potrwa az do 2 stycznia wlacznie, moj zaklad pracy jest bowiem zamkniety miedzy swietami a Nowym Rokiem, a za te dodatkowe trzy dni rowniez mamy zaplacone.

Ostatnie dni przyniosly, jak wiemy, tragiczne wiesci z Berlina. Doslownie tydzien temu rozmawialam z pielegniarka o tym miescie, a tu kolejny atak terrorystyczny. Co ciekawe, przez pierwsze 24 godziny media mowily o tym nie inaczej jak 'incident' i milczaly na temat pochodzenia mordercy za kolkiem ciezarowki, caly czas podkreslajac fakt, ze miala ona polskie numery rejestracyjne. Jak gdyby nie bylo wiadomo od pierwszych minut, kogo mozna bylo sie spodziewac jako sprawcy. Tymczasem nawet obrzydliwy brukowiec Daily Mail zamiescil na swej stronie komentarze, ktore mowily jedno: tego nie mogl zrobic Polak. Bez wzgledu na to, jak nas tu czesc spoleczenstwa nie lubi, nikt nie ma watpliwosci, ze nie jestesmy wysadzajacymi sie barbarzyncami. Gdybym wierzyla w teorie spiskowe, to bym pomyslala, ze Niemcy celowo przestali inwigilowac tego typa zeby zrobil, co zamierzal zrobic...ale po co ? Ktos chce zdemontowac Europe i ukrocic free movement, skoro przeslanek ku temu nie brakuje ? Mnie bardzie zastanawia, co sie dzieje z zewnetrznymi granicami Unii, skoro byle bandyta moze sobie tu wtargnac i ubiegac sie o azyl (azyl od czego, w przypadku Pakistanu?), a potem nawet nie ma go jak wywalic, bo nie ma stosownych dokumentow ? Wystawic za oplotki bez butow, powiadam, oraz wprowadzic calkowity zakaz wjazdu dla obywateli krajow zwiazanych w jakikolwiek sposob z terroryzmem.

Mam szczera nadzieje, ze wiecej zamachow i tragedii w tym roku juz nie bedzie.

Aby nie bylo za nudno, strajkuja pociagi Gatwick Express i Southern, a takze poczta, zatem zyczenia wysylam tylko mailowe, jak zawsze zreszta, bo nienawidze stania po znaczki i kupowania kompletow kartek, ktorych potem nie moge zuzyc przez 10 lat. Co mysle o strajkujacych i ich zachciankach, napisze juz po swietach.

Merry Christmas :)

Sunday, December 11, 2016

***

Dyskutowalam wczoraj w gronie znajomych na temat cen biletow na imprezy glownie muzyczne: koncerty, musicale w Londynie itd. Wszyscy zgodzilismy sie, ze to co sie dzieje, to jest jedna wielka granda. Bilety znikaja w okamgnieniu, aby natychmiast pojawic sie na resale websites w cenach zaporowych. Stalo sie tak chocby w ubiegly poniedzialek, kiedy to w poludnie otwarto sprzedaz biletow na koncert Marillion w szacownej Royal Albert Hall. Poniewaz w tym czasie trwalo u mnie w pracy zebranie, a nie bardzo wypadalo wyjsc w trakcie motywujac to rzucaniem sie na miejsca w RAH, zaczekalam do lunchu. Bylo juz za pozno i na Ticketmaster nie ostal sie ani jeden bilet. Ci, ktorzy karnie czyhali przy komputerach od 12, narzekali na czekanie w liczacej tysiace 'staczy' wirtualnej kolejce, co i tak nie gwarantowalo zdobycia upragnionego biletu. Na drugi dzien zespol wystosowal oswiadczenie na Fejsbuku, w ktorym niemal przepraszal fanow za zaistniala sytuacje i zarazam dawal wyraz swojemu zaskoczeniu, nie spodziewali sie bowiem az takiego zainteresowania. Cala afere skomentowal rowniez na FB legendarny gitarzysta Dire Straits, Mark Knopfler, nawolujac do krokow prawnych majacych uniemozliwic hienom wykupywanie calych sektorow i sprzedawanie ich po zawyzonych cenach. Nie niektore imprezy nie wydaje sie juz tradycyjnych biletow i w drzwiach trzeba okazac karte kredytowa, ktora sie zaplacilo. Jest to jakies wyjscie...

Tym niemniej, to, co sie dzieje odpycha mnie troche w udziale w imprezach na zywo, a muzyke przeciez kocham i nie moge bez niej zyc. To, ze bilety na Phila Collinsa poszly w 15 sekund, moge jakos przebolec. Z pewna doza sceptycyzmu patrze za to na powroty takich grup jak Guns'n'Roses, ktora za obscenicznie wysokie honoraria zgodzila sie zreaktywowac w oryginalnym skladzie i jezdzi od stadionu do stadionu, inkasujac, w przypadku najtanszych miejsc na London Stadium, od stowy w gore za  przyjemnosc patrzenia na grubego Axla na telebimie. Dla mnie to troche musztarda po obiedzie, a do tego 20 lat za pozno, bo powinnam ich byla zobaczyc w 1992, jak byli u szczytu slawy, choc juz na krawedzi rozpadu. To samo tyczy sie Aerosmith, ktorych bardzo lubie, ale nawet to, ze wystapia w krakowskiej Tauron Arenie nie sklonilo mnie, zeby bukowac lot i bilety, po bagatela 500 zl. Za calym szacunkiem, ale nie.

Kolezanka chciala zabrac dzieci na musical Alladin - blety £80 i £100. Innym razem zabrala corke na jakis koncert mlodziezowych gwiazdek pop co kosztowalo je £100 na glowe, tyle sobie policzylo LiveNation, choc oryginalna cena na bilecie to bylo 'tylko' £40 - i tak o wiele za duzo za popisy tych szympansow z playbacku, ale dzieci jak wiadomo maja koszmarny gust ;) Sama wywalilam o ile pamietam 350 zl za krakowski koncert Black Sabbath, oraz podobna kwote za fenomenalny wystep King Crimson w Brighton, Sting + Paul Simon to bylo jakies £50, ale byly to pieniadze dobrze wydane i bede pamietac te wydarzenia przez reszte zycia. Z manchesterskiego koncertu Depeche Mode zapamietalam za to mopa, bo kiedy zespol zaczal grac swoj najwiekszy hit, czyli Enjoy The Silence, jakis malpiszon rozlal piwo tuz przed moim nosem i przez reszte utworu zamiast podziwiac wijacego sie wokol mikrofonu Gahana, patrzylam na pracownika w odblaskowym wdzianku wycierajacego podloge. To jest kolejny, olbrzymi mankament koncertow pop rockowych, muzyki rozrywkowej, jak zwal tak zwal. Gawiedz, ktora tam przylazi i zamiast sie cieszyc muzyka, za ktora zaplacili kupe forsy, spedza 2 godziny kursujac miedze barem i kiblem, przeszkadzajac i rozpraszajac wszystkich wokol. Czy naprawde nie mozna sie napic przed, albo po ? Nie wszedzie tak jest, generalnie im wyzszy poziom imprezy, tym wyzszy poziom uczestnikow i bywaja koncerty, gdzie naprawde ludzie wiedza, po co przyszli i nie jest to drogie piwo w plastikowych kubkach. Mimo to i mimo calej otoczki i atmosfery grania na zywo, coraz czesciej lapie sie na tym, ze lepiej bym sie bawila w fotelu ogladajac to samo na DVD. Po prostu zazwyczaj nie potrzebuje innych ludzi, aby sie tym cieszyc, a nierzadko wrecz mi oni w tym przeszkadzaja.

Moral z tego taki, ze teraz bede chodzic na koncerty za maksymalnie £20 - £40, w mniejszych salach, nie na masowki i raczej juz nie na bardzo popularnych wykonawcow, na ktorych nie sposob kupic biletu w normalnej cenie i bez rocznego wyprzedzenia. Ostatnio tak poszlam na norweskiego saksofoniste Jana Garbarka w Royal Festival Hall nieopodal Waterloo Station. Akustyka swietna, poziom znakomity, atmosfera i publicznosc bardzo dobre, bilet tani - czego chciec wiecej ? A jelenie niech przeplacaja dalej...

Jak podkreslilam, kocham muzyke (dobra!) ale mam tez inne zainteresowania i cele w zyciu i sa one dla mnie wazniejsze od nabijania kabzy wedrujacym cyrkom na kolkach.



http://static.deathandtaxesmag.com/uploads/2016/01/axl-rose-flakes-kimmel-640x485.jpg

Friday, November 11, 2016

***

W kontescie wydarzen tego roku poczelam sie zastanawiac nad sednem takich pojec, jak narodowosc, obywatelstwo, naturalizacja. Kazdy teraz chce albo zostac Brytyjczykiem, albo Irlandczykiem, niektorzy nawet odgruzowuja zapomniane dawno polskie korzenie aby capnac paszport EU zanim pani May nas oficjanie wypisze z tego klubu. Amerykanie zas nagle zapalali miloscia do Kanady.

Jaki sens ma narodowosc czy obywatelstwo w dzisiejszym zglobalizowanym swiecie, zakladajac, ze nie jestesmy czlonkiem plemienia spedzajacym caly zywot w tym samym skrawku dzungli albo Amerykaninem dla ktorego swiat konczy sie na polu kukurydzy, wielkiem moze, ale jednak polu ? Sa ludzie, ktorzy nigdy nie byli poza granicami swego kraju, a nawet miejscowosci, ale nie o takich mi chodzi.

W dzisiejszych czasach mozna urodzic sie w jednym kraju, dorastac w innym, konczyc szkoly w jeszcze innym, na staz czy do pierwszej pracy wybrac sie do innego kraju i wreszcie osiedlic sie gdzie indziej aby na emeryture znow przeniesc sie gdzie dobrze, cieplo i tanio. Co za tym idzie, jestesmy przynajmniej dwujezyczni, obracamy sie wsrod przedstawicieli roznych kultur, podrozujemy i generalnie mamy poszerzone horyzonty, wiedzac, ze poza polem kukurydzy rosnie jeszcze cos innego ;) Wolny przeplyw towarow i ludzi odzwierciedla i ulatwia taki sposob zycia, nikogo jednoczesnie nie zmuszajac, aby studiowal w ramach Erasmusa czy zrywal owoce gdzies za granica, zeby zarobic na kieszonkowe. Kto chce, moze w swojej kukurydzy siedziec i cale zycie, jak mu z tym dobrze.

Czy nie byloby latwiej machnac reka na te wszystkie obywatelstwa i paszporty i stworzyc jeden, rozpoznawalny miedzynarodowo dokument ID/travel, mozna by w nim wpisac czy delikwent sie urodzil w Toruniu czy w Manili, ale generalnie bylby to ten sam dokument po to tylko, zeby sie moc czyms wylegitymowac na calym swiecie. Czy nie byloby prosciej, aby np. zamiast przymusowej niemal nacjonalizacji, bo teraz zeby uzyskac 100 % pewnosci co do zostania w UK trzeba wyrabiac ichni paszport, mozna bylo takim uniwersalnym ID sie poslugiwac i sluzylby on zarazem jako permenentny work permit ? Wszak cala ta zawierucha z aplikowaniem na te wszystkie rezydencje bierze sie nie stad, ze nagle Polacy sie poczuli Brytyjczykami. Chodzi tylko (i az) o prawo do pracy, kupna domu itd. To troche jak z malzenstwem i jego wersja light czyli zwiazkiem partnerskim. Nie ma potrzeby deklarowac na reszte zycia przynaleznosci do jednej stajni. Naturalizacja brzmi strasznie powaznie, jakby czlowiek nabywal nowej tozsamosci, podczas gdy chodzi o papierek do mieszkania i podrozowania.

Mozna sie czuc czescia swojego narodu (w granicy rozsadku), ale juz niekoniecznie utozsamiac sie z aparatem panstwowym. Jestem pewna, ze wielu Polakow, Bryjczykow i Amerykanow w tym momencie nie pala sympatia ani do jednego, ani drugiego. O sobie moge powiedziec jedno: nawet 10 brytyjskich paszportow nie zrobiloby ze mnie Brytyjki. Mam minimalna potrzebe przynaleznosci, z Polski wynioslam to, co wynioslam, odrzucam plewy, czyli te elementy naszej kultury, ktore sa nie do zniesienia, z lokalnej kultury przyswajam to, co mi pasuje. Po co mam sie zaraz okreslac, kim jestem ? Jestem soba, mam imie, nazwisko i adres stajni. Tyle mi wystarczy, aby zaprezentowac sie swiatu.

Swiat jednakowoz uwaza ubecnie inaczej i zapelnia sie debilami z flagami na koszulkach, ostentacyjnie i wrzaskliwie deklarujacymi swoj przasny patrotyzm. I dalejze na pole kukurydzy.


Wednesday, November 09, 2016

***

Dzien dzisiejszy uplynal nam w pracy na googlowaniu co lepszych 'trumpizmow' czyli zenujacych wypowiedzi prezydenta - elekta najpotezniejszego (?) kraju swiata, oraz poszukiwaniu opcji ucieczki od brutalnej rzeczywistosci. Mozna, za wcale nie takie wielkie pieniadze kupic sobie prywatna wyspe, moza jak Kora i sw.pamieci Marek Jackowski zamieszkac w jaskinii na greckiej wyspie, mozna poszukac apartamentu z basenem w Tajlandii, ktory kosztowalby mniej niz pokoj tutaj, mozna zakrecic sie kolo willi w Lagos...Razem z Maruda namierzylysmy wysepke nieopodal Sardynii, Maruda rozwaza ponadto oblezenie Wyspy Wight, ewentualnie Jersey/Guernsey. Ot, takie zartobliwe oswajanie wcale nieweselej rzeczywistosci. Kiedy wlaczylam z rana TV zobaczylam czerwone slupki zdecydowanie gorujace nad niebieskimi i prezentera, ktory z trudem opanowywal smiech, tlumaczac nam co sie wlasnie wydarzylo w USA. Mialam nadzieje, ze funt sie troche umocni wobec Euro, bo wkrotce bede musiala zaopatrzyc sie w gotowke na wycieczke do Amsterdamu, zamiast tego umocnilo sie Euro a nawet waluty takie jak zloty. Postanowilam nie ogladac wiecej wiadomosci, nie czytac zadnych powyborczych analiz, puscilam koncert Diane Reeves na You Tube - polecam kanal Jazz³+, moc muzy z festiwali i nie tylko - pije napar z imbiru coby odegnac resztki chorobska i tyle. Life goes on. Nie moge sie zadreczac czyms, na co nie mam zadnego wplywu. Amerykanie dostali co chcieli i teraz beda jesc te niesmaczna zabe przez cztery badzo dlugie lata...

Dla "oslody" dostalam email od HSBC lakonicznie informujacy mnie, ze tna oprocentowanie na koncie oszczednosciowym do 0.01 %. Ach, jakaz dobra ta nasza zmiana.


 

Sunday, November 06, 2016

***

Pojechalam na tydzien do Polski odwiedzic groby bliskich. Udalo mi sie zobaczyc interesujaca wystawe http://vangogh-alive.com/ w zabytkowym budynku dworca kolejowego, wystawe malarstwa Beksinskiego w Nowohuckim Centrum Kultury, zaliczylam tez sympatyczny koncert w centrum kultury japonskiej Manggha. Udalo mi sie takze zlapac zapalenie krtani, co nie bylo trudne zwazywszy na fakt, ze na cmentarzach przewalaly sie tlumy rozsiewajacych zarazki ludzi ;)

Obserwacja ze Stansted: lecialam Ryanem do Krakowa, samolot tym razem pelen rodakow. Jestesmy brzydcy. Strasznie brzydcy, jacys tacy niefajni w tych brudnych adidasach, rozwleczonych gaciorach, pseudoskorzanych kurtkach, torbach pamietajacych czasy jezdzenia do demoludow 'na handel'. Jakas trefna ekipa musiala leciec, albo w tamtych rejonach mieszka taki sort ? W kazdym razie wygladalo to towarzystwo jakby stali w kolejce po zupe dla bezdomnych, a nie na samolot.

W Polsce coraz wiecej przetworzonej zywnosci w sklepach, produkty smiesznie tanie w UK jak pomidory w puszce czy soczewica sa drogie, a te umiarkowanie drogie tutaj, jak zolty ser, tez sa drogie...W Carrefour wrzucilam do koszyka wodke Torunska, malego Jamesona, dwie pasty do zebow Lacalut, kilkanascie torebek przypraw, pare herbat ziolowych, Inke...i zaplacilam 180 zl co nieomal rzucilo mnie na glebe. Przy obecnym kursie funta £1 = 4.80 wiele artykulow kosztuje tyle co odpowiedniki w UK, albo wiecej. Za otwieracz do wina w sklepie osiedlowym dalam 26 zl. Za 1.5 kg proszku prawie 20 zl. Super dobra zmiana.

O ile w sloncu lata wszystko jest ladniejsze, to juz na jesieni, jak opadna liscie z drzew, wylazi bolesna prawda, ze choc Rynek i ulice wokol niego sa wylizane dla turystow, wystarczy odejsc troche dalej zeby wystraszyc sie obdrapanych kamienic. O Nowej Hucie nie wspomne, czesc osiedli sie poprawila wizualnie ale dalej pelno obskurnych pawilonow, jakichs barakow dziwnych, wszedzie sklepy z tania odzieza, wisza w witrynach te smetne szmaciory, a obok parabanki oferujace chwilowki i rozliczne apteki. Na Placu Centralnym brak juz ksiegarni, ktora byla tam od zawsze, w jej miejsce jest oczywiscie apteka. Gdzie niegdys krolowal Klub Miedzynarodowej Prasy i Ksiazki czyli EMPIK, zanim stal sie sklepem z maskotkami i kubkami, gdzie za komuny chadzalo sie na kawe poczytac zagramaniczne gazety, teraz znajduje sie spozywczak. Na miejscu Mody Polskiej - Rossmann. I tak widac swiatelko w tunelu, bo znana siec piekarn poszerzyla swa oferte o kawiarenki, nawet widzialam paru smialkow jak cos pili w srodku wiec powolutku cafe culture sie u nas odradza. Zmienia sie tez struktura populacji, sprowadzaja sie przybysze z zewnatrz zwabieni cenami mieszkan i dobra infrastruktura zatem jest szansa ze wreszcie bedzie to normalna dzielnica z normalnymi ludzmi i bedzie dla kogo otwierac te kawiarnie i robic wystawy. Zeby jeszcze wrocily kina Swit i Swiatowid.. Hucianie maja na szczescie malenkie studyjne kino Sfinks i dwa teatry, zatem KURTURA sie tam jakos tli i oby tak dalej.

Chcialam zajrzec do ukrainskiej restauracyjki w przejsciu podziemnym, ale akurat nie bylam glodna wiec moze nastepnym razem. Menu bylo zachecajace i domowe: herbata z mlekiem, zupa solanka :) Wybralam sie specjalnie do Biedronki po wino portugalskie rekomendawane na Winicjatywie. Okazalo sie ok, za 15.99 w sam raz. Na lotnisku z przerazeniem odkrylam, ze za flaszke Soplicy chca 33 zl, gdzie normalna cena w sklepie to o dyche mniej. Nic dziwnego, ze nikt nie kupowal.

Wrocilam do UK, a tu kryzys konstytucyjny: premierzyca nie moze bez zgody parlementu oglosic Brexitu, rzad sklada apelacje (!) do trybunalu, jakby to sie dzialo w Polsce PiS by rozpieprzyl trybunal i po sprawie. Teraz sie bedzie to cholerstwo wloklo jeszcze nie wiadomo jak dlugo, z fatalnymi konsekwencjami dla kursow walut i obrotow w handlu i dla nas obywateli UE mieszkajacych tutaj. W metrze sie lepiej nie odzywac po polsku bo mozna - jak w naszym tramwaju - oberwac po mordzie. Na szczescie jestem od dziecka malomowna.

In the meantime, wypoczywam po podrozy i walcze z chorobskiem.

Friday, October 21, 2016

***

W ramach filozofii minimalizmu wysprzatalam Facebook, ktory bardzo sie zmienil od swoich poczatkow i co kilka miesiecy zaskakuje mnie zmianami w ustawieniach: chce cos poprzestawiac w powiadomieniach i prywatnosci i nie moge tego zrobic, jak ostatnio, gdyz robi sie to gdzie indziej i inaczej. Do tego dochodzi rozbudowywanie profilu wlasnego o coraz to szczegolowsze dane, nie wiem po co, to platforma do utrzymywania wiezi towarzyskich ze znajomymi, a nie LinkedIn. Tak czy siak, nadal mamy milosciwa opcje unfollow, czyli nie musimy brutalnie wywalac nudziarza zasmiecajacego nasz feed okropnymi aforyzmami, ckliwymi obrazkami, deklaracjami milosci do zony/narzeczonej (w realu az tak sie nie miluja), glupimi filmikami marnej jakosci...Nie musimy jednakowoz tego chlamu ogladac. Pozbylam sie tez znacznej liczby stron, za ktorymi podazalam i zastapilam je bardziej wartosciowymi. FB jest nadal swietny, jesli chodzi o trzymanie reki na pulsie, czy nawiazanie kontaktu z like minded individuals - widze, ze powstalo kilka grup laczacych obywateli EU poruszonych Brexitem i rosna sobie w sile. Mysle jednak, ze najlepsze dni ta aplikacja ma za soba, sama czasem nie wchodze przez kilka dni z rzedu bo nie chce mi sie czytac pierdol. Na szczescie poza pierdolami bywaja tam i tresci interesujace, zreszta jacy znajomi i zalajkowane strony, taka zawartosc. Da sie ja modyfikowac do pewnego stopnia, co staram sie czynic.

Z innych mediow socjalnych, zalozylam jakis czas temu konto na Twitterze, czytalam intensywnie przez pierwsze pare tygodni i stracilam zainteresowanie, choc jest to potencjalnie ciekawsze medium od FB, oczywiscie jesli sledzimy ludzi, ktorzy maja cos do powiedzenia a nie tylko retweetuja cudze tweety. Byc moze dam Twitterowi druga szanse.

Uzylam kilka razy Instagrama, ale chyba sie go pozbede, bo iPhone ma juz filtry do zdjec a nie zalezy mi na budowaniu wlasnej galerii i dzieleniu sie chwilami z zycia codziennego w sepii. Ot, taka malo socjalna jestem ;) Snapchata i tym podobnych aplikacji nie tknelam i raczej juz nie tkne. Odkrylam natomiast w sobie wielka milosc do podcastow. Wyszukiwanie ich i sluchanie/sciaganie na iPhone jest bardzo proste i mozna znalezc poklady wiedzy i ciekawych audycji, wykladow, wywiadow...Zasubskrybowalam kilka i slucham w drodze do pracy jak i w przerwie na lunch, a nawet przy sniadaniu, co dziala na mnie motywujaco i daje fajnego kopa na reszte dnia. Niesamowite, jaka roznice robi wchlanianie pozytywnych tresci, nawet bez szczegolnego koncentrowania sie na nich, w porownaniu do codziennego wysluchiwania np. lamentow i utyskiwan Marudy. Jak mowi nasza szefowa, negativity spreads i to jest swieta prawda.

Poza tym postanowilam wdrozyc w zycie austerity plan, czyli zyc na tyle skromnie i oszczednie, na ile sie da. Czeka nas prawdopodobnie kolejna recesja. Juz podrozaly pewne artykuly spozywcze, w pracy choc jest ruch to obroty nagle spadly o polowe i generalnie zdrowy rozsadek nakazuje zabezpieczyc sie na potencjalnie nielatwe czasy. Jestem z natury rozrzutna, mam sklonnosc do impulsywnych zakupow i po prostu lubie wydawac pieniadze :) Musze jednak to okielznac. Juz swoje nawydawalam, a zreszta ilez mozna ? Pod wplywem bardzo popularnego bloga jakoszczedzacpieniadze.pl opracowalam sobie comiesieczny budzet i zamierzam monitorowac wydatki, a tych oby bylo jak najmniej. Raczej sie nie stane sknera, ale juz swiadomosc, ze np. kazdy bezmyslnie wydany funt dziennie to w skali roku £365, wiec nowy laptop czy wsad finansowy na wakacje, albo kurs jezykowy...Nigdy w ten sposob nie myslalam o pieniadzach, ale najwyzszy czas zaczac, bo okolocznosci przyrody nie pozostawiaja innego wyjscia.

Na tym zakoncze i zycze wszystkim sympatycznego weekendu :)

Sunday, October 16, 2016

***

Zyjemy w ciekawych czasach i dobrze, bo inaczej byloby nudno :)

Pare dni temu Wielka Brytania wstrzasnela Marmitegate. Gwoli wyjasnienia, Marmite to brazowy i slony glut z drozdzy, smakujacy troche jak Maggi, ktorym Brytyjczycy od lat smarowali tosty (podobno bardzo to smaczne po ser). Troche taka marka - legenda, obecnia nalezaca, wraz z wieloma innymi produktami do brytyjsko-holenderskiego koncernu Unilever. Koncern, jak to koncern, doszedl do wniosku, ze na Brexit, a konkretnie slabym kursie funta juz mozna zaczac zarabiac i zazadal od tutejszych supermarketow aby placily mu za Marmite, Dove, Persil, Domestos itd. o 10 % wiecej. Tesco, niczym Robin Hood powiedzialo NIET i wycofalo owe rzeczy ze swojej strony online. Afera trwala jakies 24 godziny, po czym biznesy sie dogadaly i wszystko wrocilo do stanu delikatnej rownowagi. Przez Internet przetoczyla sie wielka fala artykulow i komentarzy, chyba jeszcze wieksza niz w Polsce podczas czarnego protestu. Czytalam je z duzym zainteresowaniem, zamach na Marmite sprowokowal bowiem wiele wypowiedzi podsumowujacych to, co sie obecnie dzieje na brytyjskiej scenie politycznej, zdominowanej przez wyniki czerwcowcego referendum. Odnioslam wrazenie, ze krytykujacych poklosie owego referendum jest wiecej, niz sie z niego cieszacych, ale tez czytalam glownie The Independent, Telegraph, Guardian, zas brexiterzy to mam wrazenie raczej elektorat pism brukowych i tam wylewaja swoje opinie. Do zamieszkujacej srodkowo - polnocne rejony UK 'biedoty' (pisze w cudzyslowie, bo choc nie sieja i nie orza, glodni i bosi nie sa) jeszcze chyba nie dotarlo, ze zaoszczedzone £350 mln tygodniowo nie odmieni ich szarej codziennosci i nie sprawi, ze ich regiony stana sie nagle krainami plynacymi mlekiem i miodem. Nieco bystrzejsi byc moze zaczeli sie powoli orientowac w postreferendalnej rzeczywistosci. Jak to, nagle za moje funty kupie mniej euro i wycieczka do Llolet del Mar czy innej Teneryfy okaze sie drozsza ? Jak to, to my sprowadzamy 30 % zywnosci i po wyjsciu ze wspolnego rynku ceny tej zywnosci moga znacznie pojsc w gore ? Na domiar zlego Home Office oszacowalo, ze 80 % z 3.6 mln obywateli Unii (celowo nie pisze 'migrantow', my tu nie przyplynelismy nielegalnie w pontonach) mieszka tu juz ponad 5 lat, zatem jak najbardziej nabylo stale prawa rezydenckie. Tym samym wizje niczym z 'Children of Men' spalily na panewce, czemu nasz leave voter nadziwic sie nie moze...To ONI nie wyjada ?


https://s3.amazonaws.com/tribeca_cms_production/uploads/article/header_marquee/5653768fe1d3de4f7b000002/large_com2.jpg 


Tymczasem moment zainicjowania art. 50 nadal sie opoznia, rzad pani May gra na zwloke, krytykowany za to przez niektorych MP (czlonkow parlamentu). Ogolne wrazenie jest takie, ze nie maja bladego pojecia, jak sie zabrac za negocjacje, poza wymachywaniem prawami rezydentow unijnych i grozeniem Europie visa waivers...oczywiscie Europa odpowiedzialaby pieknym za nadobne, czyli koniec z darmowym leczeniem brytyjskich emerytow we Francji i Hiszpanii i 10 euro za kazdorazowy wjad do Unii. Przez moment wydawalo sie, ze UK podwinie ogon pod siebie i bedzie kontyuowac placenie skladek do funduszu unijnego w zamian za pozostanie we wspolnocie przeplywu towarow i ludzi. To jednak jest wbrew woli 17.5 mln z 65 mln mieszkancow Wysp, zatem zaby zadoscuczynic ich zadaniom, trzeba bedzie sie zdecydowac na hard Brexit. Ten zas powinien nastapic najdalej za dwa lata.

Wskutek Marmitegate, wsciekli na Unilever brexiterzy zaczeli nawolywac do bojkotu wszelkich marek tego producenta, wlacznie z ukochanym Marmite. Nagle sie okazalo, ze nikt Marmite nie lubi, wrecz odwrotnie. Ciezko mi w to uwierzyc, Anglicy mogliby rownie dobrze zaczac przekonywac swiat, ze nie lubia chlac w weekendy ;) No ale trzeba bylo zachowac twarz. Problem w tym, ze doslownie wszystkie szybko zbywalne dobra konsumenckie sa produkowane przez ponadnarodowe molochy: Procter & Gamble, Colgate Palmolive, Johnson & Johnson itd. Bojkotujac jeden, napychamy kabze drugiemu. Koncerny kieruja sie czystym zyskiem, nie interesuje ich ze samotna matka Chanelle z Lancashire przepieprzyla tygodniowy zasilek w Primarku i teraz zabraklo jej do kolejnego czwartku na piwo (tez obcy kapital) i Persil. Jesli ich marze spadaja, odbijaja to sobie na nas, konsumentach. O ile konsument mlodszy wiekiem, przynajmniej po college i zatrudniony w wiekszym miescie, to ogarnia rozumem, to juz jego brexitowy odpowiednik niekoniecznie siega myslami tak daleko. Dosc wspomniec dzwoniacego do radia delikwenta, ktory zaglosowal za odrzuceniem europejskich praw, ale nie byl w stanie okreslic choc jednego prawa, ktore tak goraco pragnal odrzucic :) Slabsi na umysle zapewne tez sa blissfully unaware ze mnostwo legislacji narzuconych przez Bruksele zostana bez zadnych poprawek przechrzczone na prawo brytyjskie - ta jest po prostu logiczniej i latwiej. Tym samym argument, ze nie bedzie Unia narzucac nam naszych praw, pada w calej okazalosci na pysk przed dalej nic nie rozumiejacym Little Englanderem...

W Brexit wazne jest jedno: czy jest dobry dla ekonomii UK i globalnej, czy nie. Na razie jego chwilowa ofiara padl Marmite, a najblizsze miesiace i lata pokaza, jak bedzie naprawde. Spodziewam sie tzw. ostrej jazdy. Czesc obywateli Unii zdecyduje sie na powrot do ojczystych krajow ze wzgledu na nieprzychylny klimat polityczny, ale tez - przede wszystkim - ze wzgledu na slabnacego funta i idace nieublaganie do gory koszta zycia, coraz bardziej nieadekwatne do zarobkow. Po kilku latach od Brexitu Brytyjczycy zorientuja sie, ze ani nie ma tu za wiele pracy, ani jej nie ma kto wykonywac, bo pogonili potencjalncych pracownikow i zaczna importowac ludzi z Trzeciego Swiata...i wtedy juz bedzie trzeba sie stad ewakuowac na dobre. Mam nadzieje ze nie nastapi to w przeciagu nastepnych 10 lat. 

Jedno jest pewne: nie bedzie nudno :)



http://img.tesco.com/Groceries/pi/453/0000050184453/IDShot_540x540.jpg


Thursday, September 22, 2016

***

Rozmyslam nad rozpadem malzenstwa Brada i Angeliny. Nie jestem po stronie zadnego z nich, ale choc jestem kobieta, ciezko mi sie zdobyc na solidarnosc jajnikow w tym przypadku. Na miejscu Brada Pitta ucieklabym gdzie pieprz rosnie od nawiedzonej, apodyktycznej, glodzacej sie kobiety z obsesja na punkcie adoptowania niekonczacej sie liczby wszelkiej masci dzieci. Niestety, swiat juz jest tak ulozony, ze mezczyzni zostawiaja brzydsze kobiety dla ladniejszych, a Jennifer Anniston, niezaleznie od czasu spedzanego na katorgach w silowni, diet i robionych na zamowienie fryzur, miala i ma nienachalna urode, talent tez przecietny. Tak juz jest, dlatego moja gruba szefowa ma chlopa kucharza, a jej cudna szwagierka capnela i poslubila dobrze zarabiajacego specjaliste IT. Obie wygladaja na pogodzone z losem, natomiast w przypadku Brangeliny czas bolesnie zweryfikowal i pokazal, jak bardzo niedobrana byla to para. Angie rozwalila zwiazek Brada i Jen, na zasadzie 'moge miec kazdego faceta', Brad sie rzucil na nia jak glodny pies na szynke, bo jak takiej podarowac, a i tak gowno z tego wyszlo. Smutne.


Saturday, September 17, 2016

***

Drugi juz raz w tym roku zawitalam do Irlandii na zaproszenie Dublinii, ktora, jak zwykle, zorganizowala wyprawe i niestrudzenie kierowala pojazdem mechanicznym :) Dziewczyny wszystko juz opisaly gdzie bylysmy i co widzialysmy. Ja od siebie moge dodac pare osobistych spostrzezen. Przede wszystkim, w porownaniu z majem bylo niesamowiecie wrecz zielono, kolor trawy na rowniutenko przystrzyzonym trawniku w ogrodach Youghal byl zaiste szmaragdowy i to pomimo chmur (a moze dzieki nim...). Bylo rownie wietrznie i to jest dla mnie glowny mankament irlandzkiej pogody. Nie deszcz, czy ziab a wlasnie uporczywy wicher, w Cobh sciskalam torebke obiema recami, co by nie odfrunela w sina dal, wraz z gotowka w euro i innymi precozjami. Bylysmy we trzy i wszyscy dawali nam znizki ('family ticket ?' 'are you students?'), zamiast nas rznac na kase. Najkosztowniejszy okazal sie wstep do destylarni Jameson w Middleton, aczkolwiek byl on wart 16 Euro - choc whisky nie lubie, irlandzka bardzo mi podeszla (kazda inna przypomina mi mieszanke wymiocin z pasta do drewnianych podlog). W naszych sklepach mozna dostac tylko standardowego Jamesona, a jest tyle jego wariantow, wliczajac taki o aromacie ziaren kawy i kakao! Mam nadzieje, ze kiedys uda mi sie tego pokosztowac.

Ze wszystkich moich dotychczasowych wizyt w Irlandii ta byla najbardziej edukacyjna. Poza wspomnianym whisky tour odwiedzilysmy miedzy inymi STATUJE Kennediego w New Ross. Tam spostrzeglam taka oto, podniosla mysl autorstwa JFK: 



Przy latarni Hook panowala piknikowa atmosfera, fruwaly balony, biegala dziatwa i nade wszystko mozna bylo sobie polazic po kamieniach i porobic tysiac zdjec wodzie, patrzac, jak fale sie przelewaja przez skaly tworzac mini wodospady:




Jeste dzieckiem gor, wiec kazda wizyta nad morzem czy oceanem ma dla mnie w sobie cos magicznego...




Jak mam wybierac miedzy Youghal a Cobh, wybieram Cobh zdecydowanie, Youghal bylo w sobotnie popoludnie puste, jakies posepne, a szkoda, ma ciekawe polozenie i ladne widoki:




W Cobh natomiast triathlon, rozentuzjazmowana gawiedz, skupieni kolarze, a w tle najprawdziwsze palmy:




Opactwo Tintern Abbey przepieknie polozone wsrod lasow (kosciol jak zwykle polasil sie na najlepszy kasek) i towarzyszacy mu ogrod zachwycilo mnie feeria barw. Choc to wrzesien, kwiaty kwitly jak szalone, dostrzeglysmy nawet poziomki...




Zazdroszcze ludziom mieszkajacy w okolicy naszego B&B ciszy i spokoju. Z braku wyzszych budynkow wieczorne niebo prezentowalo sie w pelnej okazalosci i moglam z okna samochodu pogapic sie na gwiazdy, ktorych normalnie nigdy nie widuje, bo sa zasloniete przez domy i przycmione swiatlem ulicznych latarn. Bardzo mile przezycie.

Kolejny skrawek irlandzkiej ziemi zaliczony :) Teraz marzy mi sie Szkocja, gdzie ongis bylam przez moment i nawet kilka tygodni byczylam sie w Edynburgu. Rozmyslam na Glasgow, jako baza wypadowa w Highlands, ale biore tez pod uwage Inverness, dokad mam loty z Londynu i ktore byloby baza nieskonczenie ladniejsza. Wyprawa musi jednak zaczekac do przyszlej wiosny. W miedzyczasie pocieszam sie widokami z serialu 'Shetland', jednoczesnie czytajac jednak z ksiazek cyklu szetlandzkiego Ann Cleeves. Obyczajowo - kryminalne historie z dziwnym, hermetycznym spoleczenstwem w tle, wolno rozwijajaca sie fabula, bezkresne niebo i takiez morze. Tam tez kiedys dotre, najchetniej podczas bialych nocy, zwanych przez lokalsow 'simmer dim'. Jedziemy ? :)


http://res.cloudinary.com/uktv/image/upload/b_rgb:000000,w_654,c_fill,q_90,h_367/v1458555415/jeqwuqpmxndgtlxpwctw.jpg




Sunday, August 28, 2016

***



Dzis bedzie o sprawach przyziemnych, takie sa bowiem najwazniejsze - jestesmy w koncu material beings i na co dzien licza sie w pierwszej kolejnosci wlasnie te nieuduchiowone aspekty bytu. W moim zyciu najbardziej cenie sobie komfort, wygode i aby bylo latwo i przyjemnie, plus oczywiscie korzystnie dla zdrowia. Spie 8 godzin na dobe i duzo chodze, wiec sila rzeczy musze miec dobra posciel i jak najwygodniejsze buty. Niedawno olsnilo mnie, ze czas na zakup nowej koldry, stara juz jest wysluzona, a jej wyczyszczenie w pralni chemicznej prawdoodobnie kosztowaloby wiecej, niz kupno nowej. Ja okragly rok spie zakryta po uszy, niewazne, czy jest cieplo, czy zimno, do tego moja stara koldra miala oznaczenia 13.5 tog, czyli byla cholernie ciepla, oraz ciezka. Zrobilam rekonesans online, doszlam do wniosku, ze chce koldre w miare cienka, ale jak najcieplejsza i lekka. Szczesliwie Debenhams robil wlasnie wyprzedaz i w sklepie mieli jeszcze nizsze ceny, niz online. Padlo na marke Snuggledown i jestem bardzo zadowolona:
Przespalam dobrze cala noc, bylo mi cieplo, ale nie za goraco. Przygladam sie teraz poduszkom tej marki, maja modele dla delikwentow spiacych na boku, jak ja, oraz tych, co spia na wznak ;) Ja zawsze ugniatam poduszke tak, ze pod karkiem mam taki walek, bez tego nie umiem usnac. Mozliwe, ze skonczy sie na jakims ortopedycznym modelu rekomendowanym przez NHS, hehe. 

Drugie moje odkrycie, to oczojebne buty do biegania New Balance. Oczojebne, bo mialy byc wlasnie do biegania w ciemnosciach. Poniewaz z joggingu raczej nic w najblizszej przyszlosci nie bedzie, postanowilam w nich zaczac po prostu chodzic. Rewelacja - w zyciu nie mialam wygodniejszego obuwia. Oczywiscie nie wybiore sie w nich do restauracji czy na wydarzenie kulturalne, ale na codzienne truchtanie sa idealne. Zazwyczaj po kilku godzinach lazenia po miescie, sklepach itd. zaczynaja mnie bolec nie tyle nogi, co kark, krzyz i kolana. New Balance maja taka amortyzacje, ze czuje sie, jakbym skakala po chmurce. Jestem zachwycona i polecam kazdemu, kto boryka sie z bolami kregoslupa czy konczyn dolnych - te buty spowoduja, ze na powrot zakochacie sie w chodzeniu. A ze bedziedzie wygladac jak amerykanska wycieczka ? Who cares!
Image result for new balance W450v3 Ld50





Wednesday, August 24, 2016

***

Dzis mialam w pracy tzw appraisal, czyli coroczne spotkanie z przelozonym, aby obgadac osiagniecia z ostatnich 12 miesiecy i ustalic cele na przyszlosc. Do tej pory byla to dosc swobodna pogawedka, w stylu 'wszystko dobrze ? no to dobrze'. Firma jednakowoz nabiera cech korporacynych, choc korporacja nie jest, wszystko robi sie bardziej formalne. Musielismy wypelnic formularz i odpowiedziec na pytania rodem z testu psychometrycznego w rodzaju 'what is your greatest weakness', oraz wiele innych z tej samej beczki. Usmialismy sie jak norki wklepujac odpowiedzi, ktore potem skrzetnie wykasowalismy, czyli 'I am all weak mate', lub, jakbysmy powiedzieli z polska, 'mam slaba silna wole'. Priorytety z ubieglego roku wylecialy przez okno, bynajmniej nie mojej winy - wszak tyle juz razy prosilam o formalny trening, wizyte w firmie matce itd. ze odechciewa mi sie pisac to samo od nowa. Niemniej pozwolilam sobie na rozbuchany na 4 strony esej i zaproponowalam wiele rozwiazan i pomyslow, ktore przyniosly by wszystkim korzysc. Niestety, ja o chlebie, szefowa o niebie i nic, z tego co wymyslilam, nie zostanie wcielone w zycie, a moje uwagi w ogole nie zostana uwzglednione w oficjalnej wersji dokumentu. Coz, maja swoja wizje i kurczowo sie jej trzymaja, ignorujac cudzy punkt widzenia. Janusze biznesu ;)

Z innej beczki, przeczytalam na Gazecie artykul o handlu odzieza w naszej cokolwiek przasnej Polsce:
http://weekend.gazeta.pl/weekend/1,152121,20589402,ptak-fashion-city-pod-lodzia-ubiera-sie-cala-polska-nawet.html

Ciekawy tekst. Polska niby biedny kraj, a jak widac narod (ok, glownie damska czesc) przepieprza tony pieniedzy na te szmaty, a ze sa to szmaty i rozlatuja sie po dwoch praniach to konsument kupuje dalej...Sama kupilam na Ebay kilka sztuk ubran z Chin, bardzo tanio i jak przyjechaly, tak natychmiast powedrowaly do worow dla charity, takie to bylo straszne. Nawiasem mowiac bardzo duzo ostatnio wyrzucam, rozdaje i sprzedaje - glownie rozdaje, oddalam do charity niemala ilosc ubran, ktore juz mi nie pasowaly i nagle sie okazalo, ze to co zostalo, swietnie ze soba gra i o dziwo, mam w czym chodzic. Nadmiar jest zdecydowanie niekorzystny, czy to w szafie czy poza nia. Jak poznikaly smieci, wory, ksiazki, buty nagle poczulam sie dziwnie szczesliwa i wyzwolona, jakby przestrzen wokol mnie oczyscila sie energetycznie, mowiac jezykiem New Age. Jestem przekonana, ze przedmioty maja wokol siebie pole energetyczne i kiedy jest ich za duzo, stloczonych na malej przestrzeni, zaczyna sie to odbijac na naszym samopoczuciu. Jak dojdzie do przeprowadzki nie chce widziec sterty kartonow, tylko potrzebne i pozytyczne rzeczy. Taki zdrowy minimalizm. W Polsce jest chyba odwrotnie, ludzie nadal nie ochloneli po gospodarce wiecznego niedoboru, choc juz uplynelo 20 lat od tamtych czasow i nie moga sie nachapac taniosci. Drogosci tez, marki tzw. luksusowe maja u nas niezle uzywanie bo sa postrzegane jak cos kultowego i obiekt pozadania a takze zazdrosci. Zachod powoli sie budzi z tego zaczadzenia i wiadomo juz, ze np. rzeczy od projektantow sa szyte w Chinach, jak te ohydztwa z eBay a 'selektywne' kosmetyki maja bardzo przecietne sklady i takiez dzialanie.

Tyle mojej pisaniny na dzisiaj. Licze dni do kolejnej wizyty w Irlandii!

Saturday, July 30, 2016

***

Jak czlowiek sie blaka po Fejsie, zawsze na cos osobliwego trafi. Wczoraj przyplatal mi sie link do artykulu z Wysokich Obcasow, dostepnego w calosci. Artykul, czy raczej list, nic specjalnego, wyznanie emigranckie, jakich wiele. Duzo ciekawsze komentarze pod spodem, szczegolnie ten nawiazujacy do wzmianki w artykule o wycieczce do Japonii. Autorow listu stac bowiem na takie fanaberie, a niektorzy komentujacy dziwuja sie, jak mozna cierpiec na obczyznie dla wspomnianych wycieczek, oraz innych willi i samochodow, w ktore, jak wiadomo, emigranci oplywaja :) Syndrom zlotej klatki, jak ktos to nazwal.

Sama nigdy nie planowalam zycia poza granicami Polski. Kiedy dorastalam, o wejsciu do Unii i swobodzie pracy w niej moglismy sobie pomarzyc. Kto mial jakichs krewnych w Stanach czy Niemczech, uciekal tam. Byly to inne czasy, bez smartfonow, tanich lotow, AirBnb czy Google Earth - jakze ciezko w to teraz uwierzyc... Jednoczesnie mialam bolesna swiadomosc, ze w Polsce po szkole nie znajde pracy, chyba ze na czarno, albo w Biedronce za 3 zl na godzine plus 200 bezplatnych nadgodzin tygodniowo Tak sie zlozylo, ze przyjechalam do Anglii podczasow studiow, jeszcze przed nasza akcesja do Unii, ze sterta pozwolen i papierow pod pacha, wjechalam legalnie, popracowalam rowniez legalnie pare miesiecy w ramach praktyk i zobaczylam, ze jednak sa inne mozliwosci finansowe w zyciu niz owczesna stawka godzinowa w Polsce. Skoczylam studia, bylismy juz w Unii, w Polsce dalej 'mlodych przyjme do hurtownii 800 zl/miesiac' wiec bez specjalnego namyslu spakowalam walizke i ruszylam szukac wiatru w polu, angielskim, rzecz jasna. Bez planow, typu zaoszczedze na mieszkanie, czy slub, czy przyszle dzieci. Z perspektywy tamtych dni jestem zaskoczona, ze udalo mi sie zakotwiczyc tu, gdzie teraz jestem, moge powiedziec, ze mam zawod, choc po moich polskich studiach mialam jedynie zawod bezrobotny magister ;) Caly czas tez wierze, ze zajde w tym zawodzie wyzej, choc nie mam zadnych dyrektorskich zapedow. Ot, wystarczy mi bycie szanowanym specjalista.

W moim mniemaniu, szanowany, oznacza wynagradzany nalezycie. Tu sie pojawia swoista roznica w patrzeniu na pieniadze widoczna w komentarzach z nieszczesna Japonia na czele. Usmiechnelam sie pod nosem, gdzyz Japonia chodzi mi po glowie od jakiegos czasu i poczynilam nawet proby stworzenia budzetu na samodzielny, 2 - 3 tygodniowy wyjazd. Jest to jak najbardziej realne.Mam wrazenie, ze dla co poniektorych pieniadze sa czyms, o czym nie wolno mowic, myslec, rozmawiac a juz na pewno nie wolno przyznac sie, ze sie chce dobrze zarabiac, obojetnie w jakim celu.Co ciekawe, takie opinie prawie zawsze wyplywaja od osob z kregu rzeczywistosci biedronkowej. Osoby spoza tej rzeczywistosci, niezaleznie, czy mieszkaja w Polsce, czy poza nia, nie plota glupot o wyzszosci ducha nad materia bo sa wlasnie w podrozy po Japonii czy innych ciekawych miejscach, albo sa w pracy, zarabiajac na owe podroze, czy wille, czy auta, czy moze kursy spadochroniarskie, szkoly jezykowe, studia, na co komu przyjdzie ochota. Moze nawet rozdaja pieniadze innym, w koncu im wolno. Biedni natomiat zawsze potepiaja pieniadze, jednoczesnie narzekajac wnieboglosy, ze maja nich stanowczo za malo. Czysta schizofrenia.

99% emigrantow wyjechalo z przyczyn finansowych, 1 % aby przezyc przygode albo uciec od polskiej katolickiej mentalnosci, nietolerancji, pogardy dla kobiet i gejow, ustawy anty-aborcyjnej, klod rzucanych pod nogi przedsiebiorcom - mozna by dlugo wymieniac. O ile jednak przyczyny, powiedzmy, ideologiczne, sa przyjmowane ze zrozumieniem, to juz finansowe - niekoniecznie. Nie rzucim ziemi, skad nasz rod, jaka by nie byla. Emigranci sa oskarzani o zdrade ojczyzny niemalze, bo kto to widzial zadac czegos wiecej od zycia, niz 40 metrowe mieszkanie i wczasy raz na 5 lat w tanim hiszpanskim resorcie, a weekendy na dzialce. Japonii sie zachciewa, widzial to kto...

Wiem, ze w Polsce mieszka bardzo duzo szczesliwych ludzi, ktorzy na przekor pisowskiemu szalenstwu ukladaja sobie zycie i chwala im za to; ja naprawde podziwiam, bo po ostatniej wizycie nie moglam pojac, jak przy niemieckich cenach a zarobkach na poziomie trzeciego swiata mozna tam funkcjonowac, nawet majac niezla prace. Wczoraj bylam w Lidlu u nas i szczeka mi opadla, bo maja polskie ceny, a tu przeciez Anglia...

Nikogo w Polsce rowniez nie namawiam do wyjazdu, jakby wszyscy poszli w moje slady bylby to exodus na miare biblijna, a tego Polska, juz raptownie starzejacy sie kraj, nie potrzebuje. Ktos zreszta musi pakowac te paczki w polskim Amazonie.

Przyznaje sie bez bicia ze owszem, przyjechalam tu dla pieniedzy i moim celem jest zarabianie kupy kasy i wydawanie jej na siebie, na moje marzenia, cele i oczywiscie podroze. Przyjechalam tu rowniez dlatego, ze jestem niekompatybilna z polska obludna i falszywa religijnoscia i chce mieszkac w panstwie swieckim i nie bedacym wrogiem wlasnego obywatela (rezydenta, jak kto woli).  Jesli kogos w PL to uwiera, trudno. Zazdrosc szkodzi tym, ktorzy zazdroszcza a o coz innego chodzi w tych wszystkich wypowiedziach jesli nie o zazdrosc, sprytnie zakamuflowana pod pozorami wspolczucia teskniacemu za twarogiem i wierzbami emigrantowi ? Sama pamietam, jak zazdroscilam, bedac dzieckiem, krewnym w Holandii czy Hiszpanii, bo widzialam na wlasne oczy, ze oni po prostu mieli lepiej.

Z drugiej strony, dopiero wyjazd z Polski powoduje, ze zaczynamy doceniac jej pozytywne strony, ale tez widzimy negatywne, ktorych nie dostrzegalismy mieszkajac w niej bo uchodzily za norme. Upadaja tez z czasem wielkie mity, jak te o naszym fantastyczym systemie edukacji, sluzbie zdrowia,  niepowtarzalnym smaku kielbasy czy nawet oszalamiajacej urodzie naszych kobiet. Mitu o meskiej urodzie nie bylo i nie zanosi sie, aby powstal.

Mysle, ze niektorzy emigranci cierpia na poczucie winy, bo jest im lepiej, niz rodzinie i znajomym, ktorych zostawili w kraju i to jest przyczyna depresji a la Latarnik a nie jakies tesknoty. W katolickiej mentalnosci nie miesci sie samozadowolenie z samodzielnie osiagnietegu sukcesu, nalezy wstydzic sie aut, willi i podrozy oraz innych burzujskich zachcianek.

Tym, ktorzy sie nie wstydza - do zobaczenia kiedys w Japonii :)






Saturday, July 09, 2016

***

Wyskoczylam na pare dni do Polski, raptem od piatku do srody a i tak mi sie zdawalo, ze siedzialam tam ze dwa tygodnie. Przywital mnie iscie afrykanski upal, zar bijacy od plyty lotniska i lejacy sie z nieba; ledwo dotoczylam sie od samolotu do terminalu i bylam przerazona, ze taki stan sie utrzyma ale na szczescie temperatura obnizyla sie do znosnych i przyjemnych 28 stopni. Do tego nocne ulewy. Tu w UK rzadko leje jak z cebra godzinami, z reguly pada troche i przestaje, w Polsce natomiast czesto mamy tropikalne, monsunowe deszcze. Dosc szalony klimat, musze przyznac. Przynajmniej jest lato, w Anglii zas znow szarowka i zaduch.

Celem wyjazdu byl dlugo oczekiwany koncert Black Sabbath w krakowskiej Tauron Arena. Kto byl, ten wie, jak bylo :)




Zdjecie pochodzi z http://www.dziennikpolski24.pl


Osobiscie uwazam, ze Arena powinna zadbac o zaplecze, przydalby sie pasaz restauracyjno - rozrywkowy jak w londynskim O2. Sa jedynie stoiska z piciem i plastikowymi przekaskami (oj, nie polecam hot dogow).
Podobna uwage mam do nowo otwartego terminalu w lotnisku w Balicach. Maly sklep wolnoclowy, jeden bar PRZED kontrola bezpieczenstwa i jeden Awiteks (krakowska marka piekarniczo-kawiarniana), gdzie za goraca czekolade i piszinger zaplacilam 26 zl ? Przeciez takie tlumy, jakie sie przewalaja przez nasz port lotniczy na pewno wyskoczylyby z kasy gdyby byla ku temu sposobnosc, tymczasem kolejka w Duty Free byla taka, ze zrezygnowalam z zakupu Soplicy na prezenty. Ich strata.

Podroz stad do Gatwick zaczela sie, tradycyjnie, od opoznienia pociagu. Mily mlody czlowiek siedzacy nieopodal mnie zagail do mnie tlumaczac, ze pracuje na stacji i ze moze byc w stanie skontaktowac sie z pociagiem na ktory mialam sie przesiasc i poprosic ich, aby zaczekali pare minut z uwagi na nasz poslizg. Ostatecznie nie bylo takiej potrzeby, ale wprawilo mnie to w dobry humor. Sa jeszcze ludzkie ludzie na tym swiecie :)

Po przylocie do Krakowa kolejne zaskoczenie, obsluga chyba przeszla jakis przyspieszony kurs customer service bo wreszcie nie sprawiaja wrazenia ponurej junty a pan w kotroli paszportu usmiechnal sie do mnie pelna geba - czegos takiego nie doswiadczylam podczas 10 lat latania tam i z powrotem. Pospiesznie sprawdzilam w lusterku, czy nie mam czegos dziwnego na twarzy, ale nie, wygladalam normalnie. Ot, tak z siebie sie usmiechal. Miracles do happen.

Reszta pobytu, poza koncertem, uplynela na lenistwie, lazeniu z psem w sloneczne wieczory, rodzinnych nasiadowkach, podczas ktorych usilowalam przekonac krewnych do portugalskich win z Biedronki. Te ostatnie zaintrygowaly mnie, slyszalam o nich bowiem wiele dobrego. Pech chcial, ze Biedronka niedaleko ode mnie to idealny przyklad jak nie prowadzic sklepu dyskontowego, a juz dzial z alkoholem wola o pomste do nieba. Wszystko wymieszane, jak groch z kapusta, biale wina z czerwonymi, w to powtykane  cydry i mocne trunki. Cos tam ostatecznie wyluskalam i nawet nie bylo zle: chorwackie biale z Istrii i portugalskie biale, nazwy nie pomne. Czy wlodarze biedronkowi nie zdaja sobie sprawy, ze chcac nakrecic sprzedaz importowanych przez siebie win musza zadbac o prawidlowa ekspozycje ? Ten bajzel naprawde nie ulatwia wyboru ani nie zacheca do eskploracji w kraju, gdzie na leba wypija sie 7 litrow wina. Rocznie, nie tygodniowo.

Oferta moich pobliskich spozywczakow mnie rozczarowala, jakies kwasy za 25 zeta (w UK kupuje wina za £5-£7 i nie trafiaja mi sie ohydne) i 3/4 oferty to wina slodkie i polslodkie, jakich nienawidze. Jest do wykonania kawal roboty w Polsce pod wzgledem doboru oferty jak i wyedukowania lokalsow, gustujacych w tych ulepkach. Nastepnym razem bede sie zaopatrywac wylacznie w dyskontach i supermarketach i niech male sklepy osiedlowe nie placza, ze im markety wchodza w parade.

Jako ciekawostke dodam, ze zupelnie przypadkiem, wedrujac ulica Grodzka od Skladu Tanich Ksiazek gdzie nabylam te ksiazke...



...zauwazylam ten oto lokal i zatrzymalam sie w nim na lekki lunch:



Zdjecie pochodzi z bloga Zycie od Kuchni

Powodem, dla ktorego tam zajrzalam byl fakt, ze restauracja/winiarnia oferuje rodzime wina, a ja w reklamowce targalam, poza wspomnianym leksykonem, rowniez 'Winnice w Polsce'.  Bylo wiec to idealne miejsce, aby przejrzec lupy, posilajac sie bialym wytrawnym ze Srebrnej Gory :) Zamowilam salatke z krewetkami przyprawionymi interesujacym, lekko dymnym i pikantnym sosem na rukoli. Niezle, choc tych krewetek jak kot naplakal, a chleb okazal sie zwykla, pszenna weka. Wino natomiast cierpkie, nawet lekko gorzkawe, przypominalo gin. Bylam zaskoczona, ze w Polsce (a takze w Walii - o tym innym razem) rozwija sie dynamicznie uprawa winorosli, po pobieznym przejrzeniu ksiazek uswiadomilam sobie jednak, ze nie jest to takie dziwne - Unia dotuje tego typu przedsiewziecia, a nieuchronna zmiana klimatu powoduje, ze strefa uprawy win powoli przesuwa sie w kierunku krajow postrzeganych dotad jako chlodne.

Nie zajrzalam do wnetrza Enoteki, a szkoda, gdyz kryje sie tam nie tylko bistro, ale i restauracja, delikatesy, sklad win i wreszcie pokoj do palenia cygar (!). Obsluga sympatyczna ("co pani sadzi o winie?"), za wszystko zaplacilam ok 50 zl, ceny wiec, przy obecnym zalosnym kursie funta, europejskie.

Lot powrotny byl wyjatkowo nieprzyjemny, gdzyz obok mnie ulokowal sie typowy polski menel; cuchnacy niemyciem i trzydniowym chlaniem, do tego popijajacy z plastikowej butelki podejrzana ciecz. Pod koniec lotu tracal mnie i belkotal na calego, obsluga musiala mu podetkac pod nos cos mietowego zeby go ocucic.  Kto wie, moze nawet nie przeszedl przez kontrole w UK, co byloby jak najbardziej usprawiedliwione. Powinnam napisac maila ze skarga do Easy Jet, czy raczej obslugi w Balicach, ktora wpuscila pijanego smierdziela na poklad ?

Pomijajac ten jeden incydent, wrocilam zadowolona, odpoczelam od pracy i brytyjskiej zenady politycznej, mimo ze w Polsce tez oczywiscie komentuje sie Brexit, nie zawsze trafnie. Wiadomosci nie ogladalam, za to raz czy dwa zasiadlam do futbolu, niejako zmuszona :) W pracy Francuzi skacza ze szczescia i juz siebie widza jako zwyciezcow Euro. A ja i tak chce w przyszlym roku na Islandie :)



Friday, June 24, 2016

***


Wszyscy moi znajomi sie mylili. Mylili sie angielscy mezowie Polek, rekruterka, z ktora rozmawialam pare miesiecy temu ('It isn't gonna happen'), ludzie w pracy. Dzis polowa populacji UK dochodzi do siebie po poreferendalnym szoku, druga polowa swietuje. Na FB pojawiaja sie komentarze typu 'wstydze sie byc Brytyjczyjkiem' i 'coz wy zrobiliscie'. Analizy pokazuja, ze za pozostaniem w Unii glosowali 'mlodzi, wyksztalceni, z wielkich miast'. Takze Szkocja i Irlandia Pln. Za wyjsciem - stara, wiejska konserwa, rozgoryczona klasa robotnicza, o dziwo rowniez Walia, ktora dawno by z glodu umarla, jakby nie unijne dotacje jak rowniez kasa plynaca ze znienawidzonego przez wszystkich Londynu. Londyn, wiadomo, glosowal za 'remain' a teraz wnioskuje za odlaczeniem sie od matki ojczyzny. Nowoczesne panstwo - miasto ? Dlaczego nie. Odlaczyc od UK chca sie rowniez Szkoci, polnocna Irlandia rozwaza zjednoczenie z Republika Irlandii. What a fucking mess...


Kampania 'Remain' byla zalosna: zero rzeczowych argumentow, za to mnostwo znienawidzonego przez Brytyjczykow 'scaremongering'. Przecietny obywatel nie widzi zadnych korzysci w unijnym czlonkowstwie, za to widzi same wady. Ktokolwiek uruchomil lawine migracji w Europie, moze sobie pogratulowac, gdzyz udalo mu sie rozsadzic Wspolnote od srodka, nic tak bowiem nie dziala na ludzi jak strach.

U mnie w pracy na szczescie smiejemy sie ze wszystkiego i mamy duzo dystansu do obecnych wydarzen. Jednak w sytuacji, kiedy Cameron publicznie oglasza, ze Z POCZATKU nie bedzie zadnych NATYCHMIASTOWYCH zmian w traktowaniu obywateli Unii w UK i vice versa, czlowiek zaczyna sie zastanawiac. Kiedy zaczna sie owe zmiany i co nam przyniosa ? Pieczatki w paszportach ? Pozwolenia na prace u jednego pracodawcy ? Opaski na ramie jak w obozach koncentracyjnych ? Jakos trzeba bedzie rozroznic starych imigrantow od tych nowszych i zupelnie nowych.

Ktos slusznie zauwazyl na FB, ze entuzjasci Brexit to osoby niezainteresowane podrozowaniem czy to hobbystycznie czy dla kariery (pomijajac tanie all inclusive w Hiszpanii), z poczuciem zagrozenia ze strony imigrantow i z bardzo slabym rozeznaniem w tej kwestii: najwiekszym zagrozeniem dla UK sa ludzie juz tu urodzeni, nie czyhajacy pod granica. Niestraszne im oferty pracy w zagranicznych filiach korporacji czy uniwersytetach, bo ich nigdy nie dostana - nie ten poziom. Obled na gieldzie rowniez ich nie rusza, bo tam nie pracuja - znow, nie ten poziom. Sledzeni przeze mnie na Tweeterze muzycy: Brian May, Peter Gabriel, Phil Manzanera - nawolywali do zdroworozsadkowego podejscia, pomni tego, ze zespolom nielatwo bedzie poruszac sie po Europie z tirami sprzetu bez masy pozwolen i wiz.

Nieco ponad polowa glosujacych zadecydowala inaczej. Niech wiec tak bedzie. Za dwa lata sie okaze, czy moge tu nadal mieszkac i pracowac, czy mam szukac nowych przygod gdzies hen, w swiecie :)


https://www.frenchentree.com/wp-content/uploads/2016/02/Brexit-Photo-by-unitedpublishing-de-via-fotolia.jpg

Sunday, June 19, 2016

***

Obejrzalam 'Brooklyn' - sympatyczna i ciepla historia o mlodej Irlandce, ktora dostaje szanse na emigracje do Ameryki. Eilis choc mlodziutka to ma glowe na karku, nie interesuja ja malo ciekawi chlopcy z lokalnej miejscowosci, widzi w wyjezdzie wielka szanse dla siebie i choc z poczatku bardzo teskni, z czasem odnajduje sie w brooklynskiej rzeczywistosci. Wynajmuje pokoj na stancji wraz z grupa innych dziewczat, ktorych jedynym celem w zyciu jest zlapanie meza, aby koczowanie przed okupowana przez kolezanki lazienka zamienic na koczowanie przed lazienka okupowana przez naburmuszonego faceta. Eilis sie od nich rozni ambicja, chce bowiem isc w slady starszej siostry, ksiegowej. Po pracy dziewczyny chodza na randki, do kina i na potancowki, tam bowiem poznaje sie przyszlych malzonkow. Pojawiaja sie aluzje do niecheci, jaka darzyly siebie nawzajem emigranckie grupy narodowosciowe, w tym przypadku Irlandczycy i Wlosi. Z checia poznalabym dalsze losy Eilis, zwlaszcza ze jej wybranek niezbyt mi przypadl do gustu i caly czas czekalam, az wyjdzie z niego niedobry temperament albo uwielbienie dla mammy, czy inne dziwactwo :) Saoirse jak zwykle zagrala z klasa, przyjemnie sie na na patrzy - normalna, ladna dziewczyna, nie jakies napompowane silikonem kuriozum jak nie przymierzajac, tfu, Kardashianki:


http://image.cleveland.com/home/cleve-media/width620/img/moviebuff_impact/photo/19251877-mmmain.jpg


Chronie sie przed EURO jak przed zaraza, niestety dopada mnie ze wszystkich stron, nawet w pracy nie mam ucieczki i bylam w piatek molestowana meczem Anglia - Walia z radia w komputerze jednego z naszych account managerow. Jestem kompletnie niezainteresowana sportem jako takim, choc doceniam jego role jako usankcjowanego substytutu ulicznych bojek a nawet wojen. Ludzie sa agresywni i gdzies te agresje trzeba skierowac. Niestety, dla rosyjskich kiboli i pseudofanow rzucajacych w pilkarzy petardami jest to cos wiecej niz substytut. Wielka szkoda, ze skadinad sympatyczna impreza przyciaga rzesze tego typu prymitywow. Nie chce obrazac fanow pilki noznej, ale naprawde nie jest to sport dzentelmenow...a jacy by ci pilkarze nie byli przystojni, to sa przewaznie prosci chlopcy z jeszcze glupszymi dziewuchami u boku.Nie ma w nich niczego, co mogloby mi minimalnie zaimponowac :)

Obejrzalam rowniez 'The Big Short', lopatologicznie wykladajacy widzowi skad wzial sie ostatni kryzys finansowy i jak mozna bylo na nim zarobic. Jestem misiem z malym rozumkiem i od sprytu wynalazcow 'shortowania' jeszcze bardziej mnie zadziwia jak mozna bylo legalnie stworzyc instrumenty finansowe, ktore ow kryzys nakrecily, a takze instrumenty, dzieki ktorym bohaterowie filmu zgarneli ladne sumki poprzez slynne 'betting against the market'. Oj, konkluzja filmu jest niewesola, banki wracaja ponoc do starych praktyk, w UK juz jeden bank oferuje 100 % mortgage (podparty, to prawda, wymogiem wysokich dochodow i zyrantami) i biorac pod uwage, ze za chwile Brexit moze stac sie rzeczywistoscia - dewaluacja funta, zapasc na londynskiej gieldzie, ucieczka inwestorow - ciezko pozostac optymista.

Zeby nie bylo tak ponuro, jak ktos lubi wino z posmakiem agrestu, poludniowoafrykanskie Porcupine Ridge Sauvignon Blanc jest bardzo ciekawe i przystepne cenowo - obecnie £6.00  w Sainsburys :)




Za dwa tygodnie bede w kraju przodkow, hopefully dochodzac do siebie po krakowskim koncercie Black Sabbath na ktory zacieram rece z nieukrywanej radosci. Co by tu nie mowic, przyjazd legendy tej rangi do naszego sennego grodu Kraka to wydarzenie dekady, jesli nie stulecia...Doniesiono mi ostatnio, ze w Tauron Arenie, tej samej, gdzie szalec bedzie Ozzy & S-ka, produkowali sie niedawno Al Bano i Romina Power, a bilety szly jak swieze buleczki po 350 zeta. No coz, gawiedz tez potrzebuje swoich igrzysk. Niech se maja, byle i dla normalnych ludzi bylo cos ciekawego. Jesli zas ktos mieszka albo wybiera sie do Londynu, wystawa must see tego lata jest ta o The Rolling Stones w Saatchi:






 
Wybiore sie po powrocie z Polski. Tymczasem - czuj duch!


Sunday, June 05, 2016

***

Lato jest, wiec wypadaloby napisac letniego posta. Jeszcze pare dni temu wyciagalam z szafy czapke podbita futerkiem i welniany swetr z Irlandii, szlo bowiem ocipiec, tak sie zrobilo zimno. Teraz z glupawym wyrazem twarzy gapie sie we wlasny, czerwony od slonca dekolt. Niby sie posmarowalam, ale i tak co roku spotyka mnie to samo, czyli nadgorliwa reakcja zaszokowanej promieniami slonecznymi skory. Tymczasem we Francji powodzie, na Roland Garros widzowie ogaceni w kurtkach, mecze przerywane przez deszcze, zas na festiwalu Rock Am Ring fani szatanskiej muzyki co rusz obrywaja blyskawicami. Ani chybi gniew bozy.

Narzucilam sobie obowiazek przeczytania wszystkich ksiazek, jakie Rodzina podarowala mi w przeciagu ostatnich paru lat z okazji swiat czy urodzin. Zawsze sie wsciekam, bo latam z podrecznym bagazem i nie mam na nic miejsca, tym bardziej ksiazki,a po powrocie odkladam je na polke i tak juz sobie leza. Wybierane sa tez dosc przypadkowo, choc od lat powtarzam, ze nie czytam fikcji, bo o zmyslonych historiach wole ogladac filmy. Niemniej jednak...slonce swieci, az zal nie usiasc z ogrodku z napojem, truskawkami i nie pograzyc sie w lekturze. Dzis siegnelam po ksiazke Romy Ligockiej "Wolna milosc" i byl to wspanialy wybor, juz od pierwszych kartek zaczelam sie szeroko usmiechac, choc nastepne rozdzialy nie zawsze traktuja o sprawach lekkich i przyjemnych, jest to bowiem zebrana gama dosc luznych spostrzezen autorki o zyciu, z jego cieniami i blaskami. Pozwole sobie przytoczyc cytat z samego niemal poczatku:

"Otoz od dawna ugruntowalo sie we mnie przeswiadczenie, ze starosci nie ma i juz! W starosc jestesmy wtlaczani niemal sila bardzo wczesnie. Juz kolo trzydziestki mowi sie nam, ze najlepsze minelo. Ale przeciez nasz wiek to tylko puste cyfry, bez tresci. Wiec zeby one nami nie manipulowaly, manipulujmy nimi sami. Odwazmy sie wiec i wyobrazmy sobie, ze kolo trzydziestki dopiero przestajemy byc dziecmi, kolo czterdziestki dojrzewamy, a siedemdziesiatka, przez niektorych juz dzis nazywana nowa czterdziestka, to czas, kiedy tak naprawde jestemy dojrzali i prawie wszystko jeszcze przed nami."

Po takim wstepie nie moglam sie oderwac od lektury stad przypieczony lekko dekolt :)

Jestem ostatnio wyjatkowo spragniona nie tylko dobrego slowa pisanego, ale kultury w ogole. W kinach niestety sezon ogorkowy, trwal bowiem half term,wiec wyswietlali tylko komiksy i jakies inne potworki dla dzieci. Zyje nadzieja, ze wkrotce uda mi sie zobaczyc jakies przedstawienie transmitowane z Londynu, albo opere. W miedzyczasie pozostaje mi sie ukulturalniac w domowych pieleszach. Jakiez to szczescie ze mamy Internet w naszych czasach i mozemy go uzywac do czegos ambitniejszego, niz sciaganie pornoli. Kazdy, niezaleznie od tego czy mieszka godzine pociagiem od wielkiego miasta, jak ja, czy w gluszy wsrod niepismienych tubylcow, ma latwy dostep do nieograniczonych zasobow muzyki, filmu, ksiazek w formacie cyfrowym, czasopism...Wystarczy tylko unlimited broadband. Piszac te slowa, slucham nagran Diany Damrau, naszlo mnie bowiem na opere, zapewne po wczorajszym seansie "To Rome With Love", z niezapomnianymi scenami pod prysznicem :) Wspanialy sopran ma kobieta, slychac to nawet w warunkach wybitnie nieaudiofilskich, leci mi ona bowiem ze starego telefonu, oddelegowanego do roli odtwarzacza mp3 (czyta tez bezstratny format FLAC, choc twierdzi, ze nie czyta). Kupialam niedawno douszne sluchawki Onkyo i dzieki nim moje 32 GB muzyki (to tylko to, co lubie najbardziej, czyli wierzcholek gory lodowej zbiorow) brzmi w miare znosnie, a ja sie moge odizolowac od odglosow lata na osiedlu, czyli ryczacego choru kosiarek, pokrzykiwan dziatwy i 'o bejbe bejbe' dobiegajacego z ogrodka sasiadow. Zaprawde, Nobel sie nalezy temu, kto wymyslil sluchawki, o zatyczkach do uszu nie wspominajac.Wracajac do meritum: mozna w dzisiejszych czasach, co sa ponoc takie zle, wszystko miec bez wychodzenia z domu: mozna kupic muzyke, ksiazke z ksiegarni na calym swiecie, DVD z ulubiona opera tez. Wbrew pozorom nawet mieszkanie w samej, powiedzmy stolicy, czy w rozsadnej od niej odleglosci, nie oznacza, ze bedziemy w te i we wte latac na seanse czy wystawy. Bilet do Odeonu na Leicester Square kosztowal mnie ongis 20 funtow. Wystawa na stulecie brytyjskiego Vogue to dla mnie £20 na dojazd, tylez na wstep, cos trzeba zjesc i wypic i pieciu dych nie ma, albo i stowy. Ksiazka - album z tej samej wystawy na Amazon juz jest za £16. To samo sie tyczy teatrow, koncertow. Jak nas nie stac w danym momencie albo nie mamy czasu, zeby sie tluc do miasta, mozemy miec to samo w domu za ulamek ceny. Czyz nie jest to swietne ?

Nadrabiam rowniez zaleglosci filmowe; Allena rzymskiego musialam juz widziec, bo zapamietalam czesc scen, z prysznicowa na czele ale i tak z przyjemnoscia obejrzalam ponownie. Coraz bardziej jestem ciekawa tego Rzymu. Zobaczylam rowniez 'The Dressmaker', cokolwiek absurdalna komedie australijska z Kate Winslet, ktora zwala z nog i wyglada teraz jak milion dolarow, w porownaniu z czasami Titanica. W kostiumach z lat 50-tych wyglada fenomenalnie i choc byly to czasy ciemiezenia kobiet i wciskania ich w role matki i zony, rowniez za pomoca mody, nie moge sie oprzec wrazeniu, ze w tych krojach bylo paniom po prostu bardzo ladnie, zwlaszcza tym o posagowej figurze, jaka ma Kate. Hugo Weaving moglby ksiazke telefoniczna czytac a i tak moglabym go sluchac godzinami :) Film zebral raczej niedobre recenzje w brytyjskiej prasie, ale i tak polecam chocby dla kostiumow i scen, w ktorych Hugo giba sie w damskich ciuszkach. Z tego pana ponizej sama bym z checia zdjela miare, hehe:


http://i4.mirror.co.uk/incoming/article6056485.ece/ALTERNATES/s615b/Liam-Hemsworth-stars-opposite-British-actress-Kate-Winslet-in-The-Dressmaker.jpg



Dzis zeby kontynuowac tematyke strojow obejrze "The Danish Girl", a jak mi jeszcze pary starczy, "Brooklyn." Na taki weekend mowi sie u mnie w pracy 'a quiet one' czyli nuda i kicha, bo ktoby tam jakies ksiazki czytal, albo filmy ogladal o facetach poprzebieranych za baby. Ide sie wiec nudzic dalej i wszystkim rowniez wspanialej nudy serdecznie zycze :)